10 zegeningen die je moet weten over
Zegeningen hebben altijd deel uitgemaakt van het leven van de gelovigen, met oude formules en rituelen die bestaan uit gebaren die wij heel vaak als vanzelfsprekend beschouwen, maar die in feite uitdrukking geven aan een duizenden jaren oud erfgoed, vol betekenissen (en tekens) die hun wortels hebben in de geschiedenis van de religie zelf.
Als we het woord “zegen” opzoeken in het woordenboek, vinden we de volgende definities:
Liturgische handeling, ceremonie, waarmee men iem of iets zegent: b. van water; handeling waardoor goddelijke genade op de gelovigen neerdaalt: geeft de b. urbi et orbi, plechtige pauselijke zegen aan de stad Rome en aan de hele wereld.
Een gebaar dat in zijn gezaghebbende vorm een welwillende en beschermende gezindheid symboliseert: zijn b. aan zijn zonen geven; een wens, een aanroeping van het goede: de b. van alle begunstigden hebben.
Persoon of ding dat de oorsprong is van het goede
Uiteraard richten wij ons op de eerste, de belangrijkste betekenis van de term. Voor de katholieke kerk is een zegen een verzoek van iemand, meestal een religieuze bedienaar zoals een bisschop, priester of diaken, om Gods genade over iemand anders te laten neerdalen. Het is een aanroeping van gunst en goede wil voor iemand of iets. De Kerk rekent de zegen tot de sacramenten, d.w.z. de “heilige tekenen die de Kerk heeft ingesteld om de mensen voor te bereiden op het ontvangen van de vruchten van de sacramenten en om de verschillende levensomstandigheden te heiligen”. (Artikel 1677 van de Catechismus van de Katholieke Kerk). Voor het grootste deel zijn dit mondelinge formules, hoewel ze vaak ook het gebruik van bepaalde gebaren en accessoires voor zegeningen inhouden: een van de vele voorbeelden is het kruisteken, met een beweging van de hand, of het besprenkelen van wijwater met een specifiek instrument dat een sproeier of kwast wordt genoemd.
In het Oude Testament werden zegeningen vooral opgevat als een manier om God te vragen invloed uit te oefenen op het aardse, materiële leven van degenen die zich aan Hem toevertrouwden, en Hem te vragen degenen die gezegend werden een gezond en talrijk gezin, een lang leven en welvaart te garanderen. Maar in sommige boeken vinden we ook verwijzingen naar veel meer geestelijke zegeningen, zoals wijsheid, vrede en gerechtigheid. In het Nieuwe Testament zal Jezus zich verhouden tot deze visie op zegeningen. Nog steeds in de context van de Joodse cultuur blijft de zegen altijd een goddelijk voorrecht, ook als die door een mens moet worden uitgesproken. In dit geval gebruikt God een tussenpersoon om zijn zegeningen (of ook zijn vervloekingen) te sturen. Deze mannen worden als het ware zegeningen voor andere mensen, door God uitverkoren om zijn gunst of veroordeling teweeg te brengen bij hun medemensen.
In het Nieuwe Testament wordt Jezus de belichaming van Gods zegen, zijn instrument van welwillendheid en verlossing voor alle mensen. Jezus zegent niet alleen zijn leerlingen, zieken en kinderen, maar is zelf een zegen, een onuitputtelijke bron van Gods liefde en oneindige vrijgevigheid. God “heeft ons gezegend met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten in Christus”. (Efeziërs 1:3) Sint Paulus spreekt van een “volle zegen van Christus” (Romeinen 15:29).
De Kerk heeft alle zegeningen verzameld in een liturgische tekst, het Benedictus. Het bevat alle zegenformules die nuttig zijn voor elke gelegenheid en de zegenriten die presbyters en diakens moeten kennen. Laten we eens kijken naar enkele van de belangrijkste en meest gebruikte zegeningen. We hebben er tien geselecteerd.
De pauselijke zegen (apostolische zegen)
Apostolische zegeningen zijn speciale zegeningen die alleen kunnen worden toegediend door de paus, een bisschop of een ambtsdrager van gelijke rang. De paus kan de apostolische zegen ook schriftelijk uitspreken, indien nodig en alleen bij bijzondere gelegenheden. Om een pauselijke zegen te verkrijgen moet een verzoek worden ingediend bij het Apostolisch Kapittel, samen met een machtigingsbrief van de kerkelijke autoriteit. Pauselijke zegeningen, gegeven door de paus of door een bisschop, omvatten vaak een plenaire aflaat. Vóór het Tweede Vaticaans Concilie werd de zegen die een priester gaf ter gelegenheid van de Laatste Sacramenten ook beschouwd als een pauselijke zegen. De pauselijke zegen wordt gegeven ter gelegenheid van bepaalde sacramenten (doopsel, eerste communie, vormsel, huwelijk); wanneer een priester wordt gewijd of zijn geloften uitspreekt; wanneer een leek zijn geloften uitspreekt (seculiere wijding); wanneer een diaken definitief wordt gewijd; bij een belangrijk huwelijksjubileum (zilveren huwelijksjubileum, gouden huwelijksjubileum, enz.); bij bepaalde bijzonder belangrijke jubilea (18 jaar, 50 jaar, 100 jaar, enz.).
De Urbi et Orbi-zegen
De Urbi et Orbi-zegen is waarschijnlijk de bekendste van de pauselijke zegeningen: de paus geeft hem bij bepaalde speciale gelegenheden, tijdens de grote feesten (Kerstmis en Pasen) en op Nieuwjaarsdag. Het is ook de eerste publieke zegen van de paus na zijn verkiezing tot paus. Het is een bijzonder krachtige en belangrijke zegen, omdat hij ook een plenaire aflaat verleent aan allen die fysiek aanwezig zijn voor de paus, alsook aan allen die aanwezig zijn via de media. De Latijnse uitdrukking Urbi et Orbi betekent “aan de stad (Rome) en aan de wereld”.
De paus spreekt de zegen uit in het Latijn en de gelovigen antwoorden “Amen”.
Mogen de heilige apostelen Petrus en Paulus, wier macht en gezag ons is toevertrouwd, persoonlijk voor ons bemiddelen bij de Heer!
Amen.
Moge de almachtige God, door de gebeden en de verdiensten van de heilige Maria, de heilige aartsengel Michaël, de heilige Johannes de Doper, de heilige apostelen Petrus en Paulus en alle heiligen, zich over u ontfermen en u, na al uw zonden te hebben vergeven, door Jezus Christus naar het eeuwige leven leiden!
Amen.
Aflaat, absolutie en vergeving van al uw zonden, ruimte voor oprechte en vruchtbare boetedoening, een immer boetvaardig hart en correctie van uw leven, de genade en raad van de Heilige Geest en volharding tot het einde in goede werken: moge de almachtige en barmhartige Heer het u schenken!
Amen.
En moge de zegen van de almachtige God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest op u neerdalen en voor altijd blijven.
Amen.
Zegening van het Heilig Sacrament
De eucharistische zegening is de zegening die wordt uitgevoerd door het lichaam van de Heer in de monstrans op het altaar bloot te stellen, waar iedereen het kan zien en op de knieën kan bidden. Ze is dus nauw verbonden met de praktijk van de eucharistische aanbidding. Vóór het Tweede Vaticaans Concilie was de eucharistische zegen de meest verspreide en plechtige middagliturgische praktijk, zolang het geconsacreerde brood, d.w.z. het Heilig Sacrament, centraal stond.
De eucharistische zegen kan worden gegeven door bisschoppen, presbyters en diakens. Ze is verdeeld in verschillende fasen:
- Expositie: de monstrans wordt uit het tabernakel gehaald en op het altaar geplaatst. De gelovigen knielen en zingen een hymne, terwijl de bedienaar wierook over de eucharistie strooit;
- Aanbidding: elk lid van de gelovigen bidt in stilte;
- Invocaties: litanieën van Loreto en jaculatories;
- Oratie: de voorganger spreekt zijn gebed uit voor het Heilig Sacrament;
- Tantum ergo: de gelovigen intoneren de laatste twee strofen van het Pange Lingua, terwijl de voorganger opnieuw wierook strooit;
- Zegening: de bedienaar heft de monstrans op en maakt het kruisteken over de gelovigen, terwijl hij zwijgt;
- Herpositionering: terwijl de voorganger de monstrans op het altaar laat rusten, wordt de acclamatie Gezegend zij God gereciteerd. Terwijl het gebed wordt voortgezet, wordt het Heilig Sacrament teruggelegd in het tabernakel.
Pater Pio’s zegen
Van alle “moderne” heiligen is Pater Pio waarschijnlijk degene die degenen die zich tot hem wendden voor troost en raad het meest aanmoedigde om zich op elk moment van hun leven aan God toe te vertrouwen. Voor de heilige van Pietrelcina is de enige weg die de moeite waard is, die waarbij God voortdurend aan onze zijde staat en de mens niets anders moet doen dan zijn wil aan de Zijne aanpassen en de Heilige Geest door hem laten werken, met blind vertrouwen en geloof, zonder gejammer, zonder angst, want Jezus weet wat het beste is en kan alles laten gebeuren volgens de wil van zijn Vader.
De zegeningen die Pater Pio zijn volgelingen schonk, waren dan ook gericht op deze uitnodiging om elke angst en elk verdriet los te laten en te vertrouwen op God en zijn oneindige barmhartigheid, Hem boven alles lief te hebben en vol vertrouwen de vruchten van die liefde af te wachten.
Hier is bijvoorbeeld een avondzegening:
“Moge Gods zegen uw begeleiding, steun en gids zijn! Vorm een christelijk gezin, als je een beetje rust in dit leven wilt: moge de Heer je kinderen geven en dan de genade om ze te leiden naar de weg van de hemel.
Vermoei u niet met zaken die zorgen, verstoring en bezorgdheid veroorzaken. Er is maar één ding nodig: de geest verheffen en God liefhebben. Met deze gedachte wens ik u een goede nacht… in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest en zo zij het. Geprezen zij Jezus en Maria. En goede nacht aan u allen.
De zegen van Sint Franciscus
Onder de vele metgezellen die de heilige Franciscus liefhad, speelde broeder Léon een bijzondere rol. Het is geen toeval dat zijn stoffelijk overschot naast dat van de heilige werd begraven. Hij was een man van grote cultuur en een bekwaam kalligraaf, en vervulde ook de rol van secretaris van Sint-Franciscus. Hij bleef aan zijn zijde bij alle belangrijke momenten van zijn leven en hielp hem zelfs bij het schrijven van de Nieuwe Regel. Hij was ook zijn biechtvader. Franciscus noemde hem Gods schaapje, vanwege zijn zuiverheid en eenvoud van hart, en het was aan hem dat hij Franciscus de Stigmata liet zien en aanraken die hij op de berg van de Alv erna had ontvangen. Franciscus’ liefde voor hem was groot, en we kunnen er vandaag de dag nog steeds een glimp van opvangen, dankzij een zeer kostbaar relikwie dat tot ons is gekomen en wordt bewaard in de Basiliek van de heilige Franciscus in Assisi: de chartula. Dit is een klein blad papier waarop aan de ene kant de tekst van de lofprijzingen van God staat en aan de andere kant een zegening die Sint Franciscus persoonlijk aan broeder Leo heeft opgedragen om hem in een moeilijke tijd te steunen:
Benedicat tibi Dominus et custodiat te,
ostendat faciem suam tibi et misereatur
tui convertat vultum suum ad te
et det tibi pacem.
Dominus benedicat frater Leo, te
Benedicat, benedicat,
benedicat tibi Dominus
et custodiat te Frater Leo, te
Moge de Heer u zegenen
En u bewaren.
Moge Hij u zijn gezicht tonen
En u genadig zijn.
Moge de Heer zijn blik op u richten
En u vrede geven.
Moge de Heer u zegenen, broeder Léon.
Moge Hij u zegenen
Moge Hij je zegenen
Moge de Heer u zegenen,
en u bewaren, broeder Léon.
Deze oude zegen, ingegeven door de liefde tussen twee vrienden, is tot ons gekomen en heeft een universele waarde gekregen. De zegen van de heilige Franciscus is een geschenk geworden van de heilige aan alle mensen, van alle tijden, van alle landen, een wens om Gods liefde te genieten, zijn welwillende en barmhartige blik, die ook nu nog, en voor altijd, geldt voor allen die in wanhoop verkeren en bemoediging nodig hebben.
De huwelijksinzegening
De huwelijkszegen is het moment in de huwelijksceremonie waarop de minister het bruidspaar zegent. Ze wordt gewoonlijk uitgesproken na de uitwisseling van de ringen of na de eucharistieviering, maar het is mogelijk om met de priester af te spreken dat ze op een ander moment wordt uitgesproken. Evenzo is het mogelijk iets andere formules te kiezen voor de zegening van bruid en bruidegom. In principe wordt het katholieke huwelijk dat plaatsvindt tijdens een eucharistieviering onderverdeeld in de hieronder aangegeven momenten:
Inleidende Ritus
Herinnering aan het doopsel
Bijbellezingen
Homilie
Manifestatie van toestemming
Uitwisseling van ringen
(Huwelijkszegen)
Gebed van de gelovigen
Aanroeping van de heiligen
Eucharistische Liturgie
(Huwelijkszegen)
Afsluitende riten
Het is sinds lang gebruikelijk dat een priester of bisschop de huwelijkszegen uitspreekt. Uit bepaalde documenten blijkt dat dit al in de vierde eeuw gebruikelijk was, hoewel niet verplicht. In die tijd was het huwelijk vooral een privé-pact tussen bruid en bruidegom en hun families, waaraan een priester kon deelnemen om het paar te zegenen. Vanaf de elfde eeuw werd de aanwezigheid van een priester bij het vieren van huwelijken een regelmatige vereiste en met het Concilie van Verona (1184) werd het huwelijk officieel opgenomen in de lijst van sacramenten en als zodanig door kerkelijke wetten geregeld. Vanaf 1215, met het Vierde Lateraanse Concilie, definieerde de Kerk de liturgie voor het huwelijk in al zijn religieuze en juridische aspecten. Latere concilies hebben deze voorschriften bevestigd en verdiept.
Dit is wat de liturgie bepaalt:
Na het Onze Vader en na het weglaten van het embolisme Bevrijd ons, o Heer, roept de priester, zich richtend tot het bruidspaar, Gods zegen over hen af, die nooit mag worden weggelaten. Tijdens de eerste en tweede monniken, als één of beide bruidsparen de eucharistie niet ontvangen, moeten de woorden tussen haakjes worden weggelaten. In het gebed kunnen de woorden tussen haakjes worden weggelaten als de omstandigheden dat adviseren, bijvoorbeeld als de bruid en bruidegom meerderjarig zijn.
De bruid en bruidegom naderen het altaar of blijven eventueel op hun plaats en knielen. Als na de uitwisseling van de ringen het gebed van zegen is voorzien, wordt de viering voortgezet met het Onze Vader, het Vrije Ons, O Heer, en vervolgens zoals voorzien in het Romeinse Missaal.
We zeiden dat het mogelijk is verschillende formules te kiezen voor de huwelijkszegen, maar we zullen er slechts één bekijken:
(De priester, met de handen ineen, nodigt de aanwezigen uit om te bidden met deze of soortgelijke woorden)
Broeders, laten we God vragen deze nieuwe echtgenoten te zegenen:
Moge hij zijn kracht geven aan hen die hij in het huwelijk heeft verenigd.
Heilige Vader, schepper van de wereld
u die man en vrouw maakte naar uw beeld,
die hun verbintenis heeft gewild en gezegend,
wij bidden tot u met vertrouwen voor N…
die zich vandaag aansluit bij N…
door het sacrament van het huwelijk.
Moge uw zegen op hen neerdalen.
Mogen zij het geluk vinden
in het geven van zichzelf aan elkaar;
Mogen kinderen hun huis sieren
en moge de kerk worden uitgebreid,
Als ze zich verheugen, mogen ze U danken;
Als ze verdrietig zijn, mogen ze zich tot U wenden;
Moge uw aanwezigheid hen helpen in hun werk;
Mogen zij U aan hun zijde vinden in tijden van beproeving om hun last te verlichten.
Mogen zij deelnemen aan het gebed van uw kerk en onder de mensen van u getuigen.
Tenslotte, na lange tijd gelukkig geleefd te hebben
het koninkrijk van de hemel bereiken.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
De zegen van de dieren
De praktijk van het zegenen van dieren gaat terug tot de Middeleeuwen en vindt zijn oorsprong in de landbouw. Destijds werden koeien, kalveren, schapen, varkens en boerderijdieren gezegend. In die tijd was het welzijn van dieren nauw verbonden met dat van mensen, aangezien het levensonderhoud van gezinnen voornamelijk afhing van de melk, eieren en vlees die zij van hen verkregen. Tegenwoordig is dat veranderd en zijn het honden, katten en andere kleine huisdieren die we vragen te zegenen. Dieren die niet noodzakelijk zijn, zoals vroeger, maar die met hun gezelschap en genegenheid het leven veraangenamen van de mensen die ze in hun huis opnemen, en de mensen eraan herinneren hoe belangrijk het is om kleine schepsels te respecteren en te verzorgen.
Het nieuwe Benedictionary luidt
Veel dieren nemen door de voorzienigheid van de Schepper op de een of andere manier deel aan het leven van de mens: ze helpen bij het werk, zorgen voor voedsel of dienen als hulp. Niets belet dus de gewoonte om bij bepaalde gelegenheden, zoals het feest van een heilige, Gods zegen over hen in te roepen.
De hier voorgestelde rite kan worden gebruikt door de priester en de diaken, of zelfs door een leek met de gebaren en formules die voor dit doel geschikt zijn.
(New Benedictionary, chap. XXXIV, titel Blessing of Animals, nn. 1058-1059/1074).
De zegening van dieren moet dus gelezen worden als een dankzegging aan God omdat hij ze geschapen heeft om de mens te helpen, te troosten en te voeden. Door hen te zegenen, danken wij voor de hele schepping, voor het immense geschenk dat God ons heeft gegeven, door ons boven alles te verheffen en ons een prachtige wereld te geven om te gebruiken op de manier die het beste bij ons past.
Het ritueel van de zegening van dieren wordt gevierd op het feest van de heilige Antonius, die wordt beschouwd als de patroonheilige van huisdieren, op 17 januari.
De zegen luidt:
O God, onze toevlucht en onze kracht: toon U gunstig voor de vrome gebeden van Uw Kerk, Uzelf zijnde de auteur van haar vroomheid, en geef dat wat wij met geloof vragen, wij met doeltreffendheid mogen verkrijgen. Door Jezus Christus, onze Heer.
Almachtige en eeuwige God, die de roemrijke heilige Antonius, beproefd door verschillende verzoekingen, ongeschonden door de moeilijkheden van deze wereld liet gaan, geef dat wij, die Uw dienaren zijn, mogen profiteren van zijn illustere voorbeeld, en dat wij door zijn verdiensten en voorspraak bevrijd mogen worden van de gevaren van het huidige leven. Door Jezus Christus, onze Heer.
Mogen deze dieren uw zegen ontvangen, Heer: daardoor mogen zij de gezondheid van het lichaam ontvangen en bevrijd worden van alle kwaad door de voorspraak van de zalige Antonius. Door Jezus Christus Onze Heer. Amen.
De zegening van het huis
De zegening van huizen en de gezinnen die er wonen is een wijdverbreid gebruik in Italië. Deze zegeningen worden uitgevoerd door de priester of zijn assistenten, die van huis tot huis gaan, meestal ter gelegenheid van plechtige terugkerende gebeurtenissen, zoals Pasen. Daarbij verwijzen de geestelijken naar het voorbeeld van Jezus’ leerlingen, die op zijn verzoek huizen binnengingen om de gave van vrede te brengen (Matteüs 10:13). Bij deze gelegenheid worden de gezinnen die in de huizen en panden wonen besprenkeld met wijwater.
De Nieuwe Zegen stelt:
“Gehoorzamend aan de opdracht van Christus, moeten pastors als een van hun belangrijkste taken in hun pastorale werk de bezorgdheid beschouwen om christelijke gezinnen te bezoeken en hen de verkondiging van de vrede van Christus te brengen, die zijn discipelen adviseerde: ‘In welk huis u ook binnengaat, zeg eerst: Vrede zij over dit huis'” (Lucas 10:5).
De praktijk van het jaarlijks bezoeken van gezinnen in hun rechtsgebied, vooral tijdens de paastijd, moet daarom de priesters en hun medewerkers bijzonder dierbaar zijn. Het is een kostbare gelegenheid om hun pastorale taak uit te oefenen: een gelegenheid die des te doeltreffender is omdat zij de mogelijkheid biedt alle gezinnen te benaderen en te leren kennen”.
(Nieuw Benedictus, hfdst. XIII, titel Jaarlijkse zegening van gezinnen in huizen, nn. 434-435).
Het bezoek omvat het lezen van het Woord van God en het gebed van zegen, met bijzondere aandacht voor de aanwezigheid van kinderen en ouderen. De formule van de zegen kent verschillende varianten. Hier is er één van:
Wij bidden en smeken U,
U die onze God en onze Almachtige Vader bent,
voor dit huis,
degenen die erin wonen
en alles wat zich daarin bevindt.
Moge U het zegenen
en het heiligen,
en het vullen met alle goede dingen:
geef het, Heer, de overvloed van de dauw van de hemel…
en alles wat het nodig heeft om goed te leven.
Vervul de verlangens van allen die vertrouwen op uw barmhartigheid.
Met onze intrede,
moge U deze woning
en deze woning zegenen
zoals U het huis van Abraham, Isaac en Jacob zegende.
Beveel Uw engelen van licht om binnen haar muren te wonen en te waken…
en allen die er wonen.
Door onze Heer Jezus Christus
Uw Zoon die met U leeft en regeert
in de eenheid van de Heilige Geest
voor eeuwig en altijd.
Amen
De Ierse zegen
Beter bekend als de Ierse reizigerszegen, werd deze zegen ons nagelaten door Sint Patrick, beschermheilige van Ierland. Geboren in een familie van Romeinse adel, werd hij als tiener ontvoerd door Ierse piraten en leefde als slaaf van een koning in Noord-Ierland. Toen hij eenmaal zijn roeping had ontvangen, wijdde hij zijn leven aan het evangeliseren van de Ieren, die in die tijd in een groot aantal stammen leefden. Hij was dus het grootste deel van zijn leven onderweg, op reis en in contact met verschillende mensen en culturen. Zijn zegen geeft ook uitdrukking aan deze reislust. Het is een zegen voor hen die nooit moe worden om nieuwe plaatsen en nieuwe mensen te leren kennen.
Moge de weg zich voor u openen,
Moge de wind altijd in je rug staan,
Moge het zonlicht je gezicht verwarmen.
Moge de regen over je veld stromen,
Tot we elkaar weer ontmoeten,
Moge God je in de palm van zijn hand houden.
De paaszegen
De paaszegen viert de verrijzenis van Jezus en laat degenen die hem ontvangen delen in zijn kracht en zijn overwinning op de dood. Deze zegen, die door het gezinshoofd wordt uitgesproken ter gelegenheid van Pasen, een feest dat de triomf van Jezus en de vervulling van zijn liefdes- en heilsopdracht viert, zegent de gelovigen als zonen van God en dus indirect van God, in een kring van reddend geloof en wederzijdse liefde.
De paaszegening maakt gebruik van wijwater, een herinnering aan het doopsel en de wedergeboorte van iedere christen, en van de gezegende olijfboom, een symbool van vrede en verzoening. Deze paaszegening moet absoluut niet gezien worden als een soort beschermend amulet voor in huis! Het is geen rite die plaats moet maken voor bijgeloof: het kwaad blijft uit huizen weg, niet vanwege de zegeningen, maar omdat de mensen die ze ontvangen en in deze huizen wonen in harmonie, sereniteit en dialoog met God leven. Geen magie dus, maar de vereniging van een in de ogen van God geheiligd en gezegend gezin. De hele familie moet deelnemen aan de paaszegening. Je kunt ook een klein altaar neerzetten met een afbeelding van Jezus en foto’s van familieleden. Voor de paaslunch verzamelt de familie zich rond de tafel en het gezinshoofd leidt het gebed in:
In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.
Amen.
Uit het Evangelie van Lucas (Lc 24, 30-31)
Terwijl hij met hen aan tafel zat,
nam hij het brood, en toen hij gedankt had
brak hij het en gaf het hun.
Toen werden hun ogen geopend en herkenden zij hem.
Korte stilte.
Onze Vader…
Wij zegenen U, Vader God,
Heer van hemel en aarde,
want in de opstanding van Jezus uit de dood
geeft U ons de hoop op nieuw en eeuwig leven.
Zegen onze familie verzameld rond de tafel,
versterk de banden die ons binden
en mogen wij de vreugde van de verrezen Heer verspreiden…
over iedereen die we ontmoeten.
Hij die leeft en heerst voor eeuwig en altijd.
Amen. Alleluia.
