De pijnlijke tocht van Christus via de kruisweg herdenken
De Via Crucis, of kruisweg, beschrijft het lijdensverhaal van Christus en zijn reis naar de berg Golgotha om gekruisigd te worden. Deze rite werd al sinds de oudheid gevierd door pelgrims die Jeruzalem bezochten: ze liepen het pad van het paleis van Pilatus naar de berg en het Heilig Graf. Het was echter dankzij Franciscus van Assisi dat de kruisweg zijn moderne bevestiging en codificatie kreeg. Niet iedereen kon naar Jeruzalem reizen en de weergave van de kruisweg werd een manier om de plaatsen van het lijdensverhaal toegankelijk te maken voor alle gelovigen.
De eerste kruiswegstaties verschenen in kerken in de eerste helft van de 17e eeuw en sindsdien hebben ze een krachtige emotionele en devotionele impact gehad op de gelovigen.
De 14 schilderijen van de kruisweg zijn in een precieze symmetrische volgorde langs de binnenmuren van de kerk aangebracht.
De staties van de Via Crucis zijn als volgt, hoewel er ook geaccepteerde alternatieve schema’s zijn:
- Jezus wordt ter dood veroordeeld
- Jezus wordt beladen met zijn kruis
- Jezus valt voor de eerste keer
- Jezus ontmoet zijn moeder
- Simon van Cyrene helpt Jezus het kruis te dragen
- De heilige Veronica veegt Jezus’ gezicht af
- Jezus valt voor de tweede keer
- Jezus ontmoet de wenende vrouwen van Jeruzalem
- Jezus valt voor de derde keer
- Jezus wordt van zijn kleren ontdaan
- Jezus wordt aan het kruis genageld
- Jezus sterft aan het kruis
- Jezus wordt van het kruis gehaald en zijn lichaam gaat terug naar zijn moeder
- Jezus’ lichaam wordt in het graf gelegd
De kruisweg is een fundamenteel moment voor de gelovigen, voor hun ervaring van gebed en boete. Het brengt een diepe verbinding met Christus tot stand op het moment van zijn grootste lijden, zijn meest nobele en kostbare offer.
Deze viering vindt meestal plaats op Goede Vrijdag en gaat gepaard met gezangen en gemeenschappelijke vieringen. Sinds de oudheid wordt het ook aangeboden als een populaire voorstelling, die zichzelf verandert in een waar theaterstuk, waar devotie en enscenering elkaar ontmoeten, waardoor momenten van grote suggestie en betrokkenheid van het volk ontstaan.
