Gebed-Dieu
Sinds de 15e eeuw is de prie-Dieu een typisch meubelstuk in kerken en kapellen. Het is een meubelstuk, meestal gemaakt van hout, dat wordt gebruikt om te knielen en te bidden.
De prie-dieux kan voor het tabernakel worden geplaatst, voor een secundair altaar of voor een beeld van een heilige of de Heilige Maagd. Het bestaat meestal uit een knielvlak (kneeler), vaak gewatteerd of bedekt met een kussen, en een hoger oppervlak (armleuning) om de handen samen te plaatsen in gebed.
Door de eeuwen heen heeft de prie-Dieu veel artistieke variaties ondergaan, verrijkt met verfijnde details, inlegwerk en prachtige bas-reliëfs met engelen, florale motieven en heilige symbolen. Vooral tijdens de barokperiode kon de prie-Dieu worden verfraaid met vergulde bas-reliëfs, ivoren en bronzen inzetstukken en vele andere kostbare materialen. In principe is het ontwerp door de eeuwen heen echter eenvoudig en constant gebleven, zij het met een paar kleine variaties. Sommige prie-dieux hebben bijvoorbeeld laden en deurtjes, of een leeslessenaar met een afgesloten compartiment eronder.
Er zijn veel verschillende soorten prie-dieu:
- de sacristie prie-dieu, waarop de priester knielt voor gebed voordat hij de kerk binnengaat om de mis op te dragen; hij kan een armleuning hebben die versierd is met een heilige afbeelding en een plank met de gebeden van voorbereiding en dankzegging;
- de communie prie-die waarop de gelovigen knielen om de communie te ontvangen;
- de persoonlijke prie-Dieu, die vaak toebehoort aan een persoon of een familie, gemarkeerd met een plaquette of een klein teken dat aangeeft dat het aan die persoon of familie toebehoort;
- de prie-Dieu kruk, eenvoudig, laag en zonder armleuningen;
- de prie-Dieu-bank, een stoel met een geïntegreerde prie-Dieu, uitgerust met een armleuning en knielbank; hij kan een omkeerbare zitting hebben waaronder de prie-Dieu verborgen zit.
