L’Ambon

De ambo is een meubelstuk dat al sinds het ontstaan deel uitmaakt van de christelijke kerk. Het is een podium van verschillende afmetingen, gemaakt van verschillende materialen en altijd versierd met ornamenten en inlegwerk van zeer plechtige symbolische waarde. In zijn eenvoudigste en meest bescheiden vorm is het vergelijkbaar met een lessenaar, maar vaak bestaat het uit een grote, complexe structuur die meer lijkt op een preekstoel. De naam ambo komt van het Griekse “ambon”, dat “koepel” betekent vanwege de bolling die de lessenaar vaak omsluit, of van het Griekse “anabainin” dat “opstaande rand” of “uitsteeksel” betekent vanwege de verhoogde positie. De ambo kan worden ondersteund door kleine zuilen, altijd symbolisch in aantal, of het kan een plat oppervlak hebben zonder zuilen. In elk geval is dit meubel bedoeld voor lezingen, nooit voor preken, waarvoor de preekstoel is gereserveerd. Tijdens de liturgie wordt de ambo gebruikt door

– de voorlezer, die een uittreksel uit het Oude Testament en de Brief leest;

– de psalmist, die de meditatieve psalm voordraagt;

– de diaken, die het evangelie verkondigt.

De ambo is een plaats voor de Liturgie van het Woord en moet daarom op een plechtige en unieke manier worden gepresenteerd. Zijn majesteit en plechtigheid moeten de aandacht van de gelovigen trekken, en hij moet goed verlicht en, indien mogelijk, verhoogd zijn. Vanaf de ambo buigt de Lector ook op een fysieke manier naar de congregatie toe, alsof hij het Woord aanbiedt en het naar de gelovigen uitstrekt, terwijl de gelovigen naar binnen buigen om de spreker te verwelkomen. Rond de ambo worden kaarsen aangestoken en vaak worden er sierplanten en bloemen omheen geplaatst om het belang ervan te benadrukken. De ambo is een heel belangrijk onderdeel van de kerk, bijna als een beschermd monument binnen de kerk. Daarom is er door de eeuwen heen een beroep gedaan op vele kunstenaars om ambo’s van grote pracht en waarde te maken.