Liturgische kazuifels
Liturgische kazuifels zijn de gewaden die de priester draagt tijdens de viering van de Heilige Mis. Het is een van de belangrijkste liturgische gewaden en het gebruik ervan is onderworpen aan nauwkeurige codificatie en specifieke normen.
Liturgische kazuifels kunnen van verschillende snit zijn. Ze worden gedragen boven de amice, albe, alb koord en stola. Onder het kazuifel moet de bisschop ook de dalmat dragen.
De naam kazuifel is afgeleid van “huisje”, omdat het oorspronkelijk de celebrant volledig omhulde en hem bedekte tot aan zijn polsen en schenen.
Door de eeuwen heen heeft de liturgische kazuifel een formele evolutie ondergaan, met bedekte of onbedekte armen, stijve stoffen en vollere sneden. Over het algemeen is het, vanwege het belang ervan, altijd versierd geweest met heilige afbeeldingen en rijk borduurwerk.
De kleuren van liturgische kazuifels variëren naargelang de liturgische periode en de viering die aan de gang is: de kazuifel kan wit, rood, violet, roze, zwart of goud zijn.
- Witte kazuifel: plechtige feesten (bijv. Pasen, Kerstmis) en de belangrijkste sacramenten (doop, huwelijk, wijding, eerste communie). Het witte kazuifel is een symbool van geloof, zuiverheid en vreugde en herinnert aan de verrijzenis van Christus.
- Rode kazuifel: begrafenissen, martelarenfeesten, Goede Vrijdag, Palmzondag, Pinksteren. Rood symboliseert de Heilige Geest en het bloed van Christus.
- Paarse kazuifel: Veertigdagentijd en Advent. De kleur roept op tot boetedoening. Wordt ook gebruikt bij begrafenissen en herdenkingsdiensten.
- Groen kazuifel: wordt vaak gebruikt en herinnert aan de kleur van hoop.
- Roze kazuifel: zelden gebruikt, alleen voor speciale gelegenheden.
- Zwarte kazuifel: optioneel, vervangen door de paarse kazuifel voor rouwdiensten.
- Gouden kazuifel: voor plechtige gelegenheden en grote vieringen die maximale koninklijkheid vereisen.
