Heilige Rita van Cascia, beschermheilige van huwelijken en wanhopige oorzaken

Van de weinige getrouwde heiligen in de geschiedenis van het christendom is de heilige Rita van Cascia waarschijnlijk de meest geliefde. Ze wordt aangeroepen als beschermster van huwelijken en wanhopige zaken, maar ze was al echtgenote en moeder voordat ze haar geloften aflegde.

Niet alle heiligen worden geboren met een roeping. Of in ieder geval wijden niet alle heiligen hun leven van jongs af aan aan God en de Kerk. Denk maar aan de heilige Rita van Cascia, die voordat ze haar geloften aflegde en intrad in het Augustijner klooster van de heilige Maria Magdalena in Cascia, echtgenote en moeder van twee kinderen was. Integendeel, het was waarschijnlijk deze ervaring van het leven als een gewone vrouw die haar devotie voedde van de kant van de mensen, die altijd het gevoel hadden dat ze meer op hen leek dan andere religieuze figuren die heiligen werden.

Het verhaal van de heilige Rita van Cascia was vol tragedie, bezaaid met vele doornen, net als de rozen die haar zo dierbaar waren en die een van de symbolen van haar devotie werden. Ze leefde in een tijd die geteisterd werd door voortdurende oorlogen en bloedige conflicten tussen families die al generaties aansleepten. Hoewel er weinig bekend is over het leven van de heilige Rita voordat ze non werd, weten we wel dat ze rond 1371 werd geboren en dat haar ouders, Antonio Lotti en Amata Ferri, landeigenaren waren en door de gemeente Roccaporena, niet ver van Cascia, in de provincie Perugia, waren aangesteld als vredestichters van Christus. In de praktijk was het hun taak om de vrede te bewaren tussen de Ghibellijnse families (Cascia stond voornamelijk onder hun invloed) en de Welfen. We moeten niet vergeten dat de Welfen en Ghibellijnen twee facties waren die historisch met elkaar in oorlog waren tot 1125, toen na de dood van de Heilige Roomse Keizer Hendrik V, de dynastieën van Beieren en Saksen in conflict kwamen met die van Zwaben om de kroon op te eisen. De Welfen steunden de Beieren en Saksen en de paus, bouwden kastelen en burchten met vierkante kantelen en voerden het kruis van Sint Joris op hun vlag. De Ghibellijnen (Waiblingen) steunden de Zwabische Hohenstaufen, waren meer gehecht aan de keizer dan aan de paus, bouwden kastelen met zwaluwstaart kantelen en vochten onder het insigne van het kruis van Sint Jan de Doper.

Rita trouwde met Paul de Ferdinando de Mancini, een Ghibellijnse officier, op wens van haar ouders, een trotse en gewelddadige man die uit liefde zijn strijdlust opzij zette en zich aan het gezin wijdde, werkend als molenaar. Het koppel kreeg twee zonen, waarschijnlijk een tweeling, en leefde enige tijd gelukkig en sereen. Maar de geesten van Pauls turbulente verleden doken op om hun tol te eisen en op een nacht, op weg naar huis, werd de man op brute wijze vermoord, waarschijnlijk door zijn eigen vroegere metgezellen.

Rita, een vrome, mottige vrouw, zinde niet op wraak. Integendeel, ze vergaf de moordenaars van haar man onmiddellijk in haar hart en bad tot God dat haar zonen nooit hun handen hoefden te bevlekken door te proberen hun vader te wreken. Haar gebeden werden verhoord, zij het op de meest pijnlijke manier: haar beide zonen werden ziek en stierven.

Alleen en in de steek gelaten, zelfs door de ouders van haar man, die ze had overgehaald om geen wraak te nemen, slaagde ze erin om het klooster van Santa Maria Magdalena in Cascia binnen te treden als Augustijner non. Volgens de Hagiografische legende waren het de heilige Augustinus, de heilige Johannes de Doper en de heilige Nicolaas van Tolentino, haar drie beschermheiligen, die haar ’s nachts lieten vliegen binnen de kloostermuren.

De heilige Rita van Cascia leefde nog veertig jaar in contemplatie, boetedoening en gebed. Gedreven door een oneindige liefde voor Christus wilde ze zijn lijdensweg delen: ze onderwierp zichzelf aan veelvuldige verstervingen vanaf de kansel, droeg de cilice en bracht lange perioden door zonder voedsel en in afzondering. Opnieuw werden haar gebeden verhoord en op de avond van Goede Vrijdag, 18 april 1432, werd de heilige Rita in het voorhoofd doorboord door een van de doornen van de kroon die Jezus aan het kruis droeg. Dit stigma verdween nooit en bleef bij haar tot aan haar dood, waardoor ze de titel Heilige der Doornen kreeg.

Over doornen gesproken, we noemden al de liefde van de heilige Rita van Cascia voor rozen. Ze staat ook bekend als de Heilige van de Roos. Vlak voor haar dood vroeg ze een neef haar een roos en wat vijgen te brengen uit de tuin van het huis waar ze was opgegroeid, in Roccaporena. Het was winter en de sneeuw bedekte alles met een witte laag, maar de neef ging naar de tuin en vond een rode roos die nog maar net was uitgebloeid en twee rijpe, sappige vijgen. De roos werd zo een van de symbolen van de heilige Rita. In de naturalistische context waren bijen deze heilige ook bijzonder dierbaar: er werd gezegd dat toen ze nog een baby was, witte bijen rond haar wieg vlogen en dat toen ze op haar sterfbed lag, zwarte bijen haar gezelschap hielden.

De heilige Rita wordt ook wel de heilige van het onmogelijke of de heilige van de wanhoop genoemd. Vanaf haar sterfdag begonnen wonderbaarlijke genezingen en wonderen plaats te vinden, die verbazing en grote devotie wekten bij allen die haar al liefhadden en haar al levend als een heilige beschouwden.

Het klooster waar de heilige Rita meer dan veertig jaar leefde wordt nog steeds bewoond door Augustijner nonnen die, net als zij, een kloosterleven leiden gewijd aan gebed, stilte en dienstbaarheid aan hun naasten.

Heilige Rita, beschermster van huwelijken

Vanwege haar persoonlijke geschiedenis en tragische weduwschap wordt de heilige Rita van Cascia ook beschouwd als de beschermheilige van huwelijken, vooral de moeilijkste. Echtparen die in een crisis verkeren of moeilijke tijden tegemoet gaan, wenden zich tot haar, vooral vrouwen die lijden voor een huwelijk waarin ze onderdrukt worden en lijden. Hier is het gebed tot de heilige Rita van Cascia om genade te verkrijgen, speciaal voor echtgenotes of echtparen in moeilijkheden.

O glorierijke heilige Rita,

verkrijg van God voor ons echtpaar de nodige kracht

zodat we trouw kunnen blijven aan God en aan onszelf.

Zorg voor ons en zegen onze weg,

voor de glorie van God en ons geluk.

Moge niets onze harmonie verstoren,

Moge ons huis bloeien, heilige Rita.

Mogen de engelen van vrede je helpen

om alle kwaad en strijd te weren,

Moge naastenliefde hoogtij vieren,

En moge nooit minder dan liefde onze harten verenigen

en onze zuivere zielen verlost door het bloed van Jezus.

Amen

Schenk je trouwjurk aan Sint-Rita

Al meer dan zestig jaar ontwikkelt het Klooster van de Heilige Rita een merkwaardige maar zeker prijzenswaardige activiteit. Bruiden die hun trouwjurk niet meer nodig hebben, kunnen besluiten deze aan het klooster te schenken. De kloosterzusters, die zeer bekwame naaisters zijn, verzamelen de jurken, herstellen ze en bieden ze aan vrouwen aan die de kosten van een nieuwe trouwjurk niet kunnen betalen.

Neem contact op met het klooster voor informatie over maten en hoe je de jurken kunt ophalen. En als de bruid de voorkeur geeft aan een burgerlijk huwelijk, vinden de nonnen dat niet erg: ze staan klaar om zelfs diegenen te helpen die ervoor kiezen om niet in de kerk te trouwen

De 15 donderdagen toewijding aan Sint Rita

De devotie van de 15 donderdagen van de heilige Rita van Cascia is ontstaan om de vijftien jaar te herdenken waarin de heilige het stigma van de doorn op haar voorhoofd droeg, waarmee Jezus haar markeerde als zijn trouwe en geliefde dienares. De devotie bestaat uit het wijden van de vijftien donderdagen voorafgaand aan de viering van haar liturgische herdenking, op 22 mei, aan speciale praktijken van barmhartigheid. Toegewijden die hun liefde willen uiten en de hulp van de heilige willen inroepen, moeten naar de biecht en de communie gaan en een moment van de dag wijden aan meditatie over een episode uit het leven van de heilige Rita of over een aspect van haar geloof. Sinds 1919 krijgen toegewijden van de 15 donderdagen van de heilige Rita van Cascia een plenaire of gedeeltelijke aflaat, als aflaat voor de zielen in het vagevuur.